Het is een mooie heldere dag, bijna windstil en de temperatuur is -23 graden. Over enkele minuten landen we op de luchthaven van Kittilä. We verblijven een week in het hoge noorden van Fins Lapland in Levi. Dit plaatsje ligt net boven de poolcirkel en maar 30 kilometer verwijderd van de Russische grens, wat ook wel tot mijn verbeelding spreekt. Ik ben nog nooit zo dicht bij Rusland geweest.
Lapland heeft iets mysterieus. Het is geen land maar een gebied dat zich uitstrekt over het uiterste noorden van Finland, Noorwegen, Zweden en een stukje Rusland. Lapland is het land van de Sami en hun rendieren. De Sami hebben wel hun eigen cultuur en talen, maar geen eigen staat. Lapland wordt ook wel de laatste wildernis van Europa genoemd.
Net boven de horizon staat de zon, die lange schaduwen werpt over deze volmaakte witte wereld. Alles is wit en bedolven onder een laag sneeuw. Witte wegen, besneeuwde daken van houten huizen, besneeuwde bomen.
Wat een ruimte! Ik word hier overvallen door een gevoel van totale onthaasting.
Koud? Jazeker, als je ademhaalt bevriest direct de binnenkant van je neus. En toch valt het mee. Het kwik in de thermometer kan soms aardig dalen, maar zelfs 25 graden onder nul heeft ons niet weerhouden er op uit te trekken. Goed ingepakt, dat wel.
De magie van Lapland zit ‘m in de uitgestrekte wildernis, de mooie ongerepte landschappen, de husky’s, de rendieren. En ook de knisperende vorstlucht, het geluid dat je snowboots maken tijdens het lopen door de sneeuw, de wolkjes uit je mond, de rust, de ruimte en de stilte.
We hebben heel veel gewandeld, op een sneeuwscooter een tocht gemaakt, met een snowcat 's avonds in het donker de berg opgereden en een twee-daagse tocht met elk onze eigen slee met vijf husky's die alleen maar willen vooruit willen.
En ja we hebben ook het Noorderlicht gezien. Op het nippertje tijdens de laatste avond. Op advies van een Fin zijn we met de laatste skilift om 20:00 uur naar boven gegaan. Na een flinke klim zijn we boven op de top en daar zagen we eerst alleen een volmaakte volle maan, wat ook al prachtig is, zo hoog boven op een berg in het donker. Na ongeveer een kwartier was het daar opeens, het Noorderlicht! Eerst aarzelend, net zichtbaar, maar allengs steeds duidelijker. De pracht van dit natuurfenomeen maakt sprakeloos en geeft een bijzonder gevoel van geluk.
Eenmaal terug in het hotel hoorden we de verhalen aan de hotelgasten die in een grote druk pratende groep ook het licht hadden gezien. Wat was ik blij dat wij boven op die berg in totale stilte hebben mogen genieten.
Lapland in de winter is een sprookje. Dat moet je een keer meegemaakt hebben.
Meer zien? Klik hier voor de video