Tijd voor een laatste fotoshoot. Dit zijn Kate en Jeremiah, de directie van Mother's Heart Uganda. Twee hartverwarmende mensen, met hun twee kinderen Jesse en Joseph. Het gezin waar ik deze twee maanden met veel plezier deel vanuit gemaakt heb en die het liefste willen dat ik voor altijd bij hun in Uganda blijf wonen.
Het is geweldig om met eigen ogen te kunnen zien wat er hier allemaal gebeurd is het afgelopen jaar.
Hoe hard er wordt gewerkt. Ik heb enorm veel respect voor Kate en Jeremiah die met zoveel inzet proberen het leven van de gezinnen in dit dorp te verbeteren.
Door de kinderen door middel van het starten van de Golden Hill Academy een kans op een betere toekomst te geven. En geloof me, dat valt niet mee. Het is echt niet zo dat als je arm bent en iemand biedt je hulp aan dat je daar dankbaar voor bent. Dat werkt in Nederland niet zo en hier dus ook niet. Jaloezie, afgunst, ongeloof, het belang er niet van (kunnen) inzien zijn maar een aantal van de factoren die meespelen. De vele kinderen in een gezin spelen grote rol in al het werk dat gedaan moet worden, dus als je je kind naar school stuurt, wie haalt dan de jerrycans met water, wie helpt mee op het land, wie doet de was, wie past er op de kleinere broertjes en zusjes?
Nog maar een klein deel van de ouders is begonnen met hun kinderen naar school te sturen, het kost tijd en overtuiging om de rest van de ouders ook te laten inzien dat het belangrijk is dat hun kind naar school gaat. Dat je daar als ouders op de langere termijn ook voordeel van hebt.
En dat schoolgeld betalen ook belangrijk is, daar moeten de onderwijzers, de materialen en de porridge van betaald worden. Kate en Jeremiah gaan onverminderd door, zij geloven in wat zij doen
Naast het runnen van de school wordt er ook veel gedaan voor de volwassenen. Voorlichtingsbijeenkomsten, vrouwengroepen, trainingen, workshops.....Kijk maar op de website van Mother's Heart Uganda om te zien wat er allemaal gedaan wordt.
Naast alle dagelijkse dingen als wassen, afwassen en koken, die hier veel meer tijd in beslag nemen door het ontbreken van alles wat wij vanzelfsprekend vinden, heb ik ook nog een aantal bijzondere dingen gedaan.
Op safari naar Murchison Falls National Park samen met Kate. Totaal 4 dagen onderweg, uren in het busje, maar het was de moeite waard. Geslapen op een camping waar 's nachts de nijlpaarden een rondje om je tent komen lopen. Die zien er boven water echt wel heel raar en groot uit en dan ook nog naast je tentje.
Op bezoek bij de dochter van Kate haar zus op een boarding school. Die komen veel voor in Uganda. Kinderen gaan daar drie maanden (!) achter elkaar heen, zonder thuis te komen, soms al vanaf hun vijfde jaar. En er zijn héél véél kinderen, grote slaapzalen met stapelbedjes, weinig begeleiding. Kinderen zijn hier op elkaar aangewezen en de groten zorgen voor de kleineren. Slechts één keer is het bezoekdag en dan maar hopen dat er iemand komt. Bij de ingang zie ik groepjes kinderen zitten die tevergeefs wachten. Maar Lala heeft geluk, wij komen op bezoek. Sue (mammie), Kate en Peace, de drie zussen. De vierde zus Lydia is er niet bij, die woont in Kampala, net even te ver weg. Kate heeft een taart gebakken (op een houtkool stoof, ik vind het een kunst!).
Veel getekend heb ik ook. Bijna geen enkele school in Uganda heeft genoeg lesboeken. Ook de Golden Hill niet. Alleen de onderwijzers hebben boeken. Kinderen krijgen hier geen eigen boeken. Daarom hangen de schoollokalen in heel Uganda vol met tekeningen uit de lesboeken.Ik had ooit tekenen in mijn pretpakket, komt dat nu toch nog goed van pas.
De Chairman, de dorpsoudste van Mutoto, heeft een aanzienlijk stuk land met veel koffie bomen. Jeremiah heeft samen met hem een workshop koffie maken uitgewerkt. Alle vrijwilligers die hier op bezoek komen worden uiteraard uitgenodigd om de workshop te komen volgen. Entree 50.000 ugx een mooie bijverdienste voor de familie en absoluut de moeite waard.
Er is serieus werk van gemaakt. Van rondleiding over de plantage, hoe groeit een koffie boom tot aan hoe bonen geplukt, geperst, gedroogd, gestampt, gebrand en gemalen worden. Om uiteindelijk te resulteren in een vers gezet kopje koffie dat in een, speciaal voor mij, porseleinen kopje met schoteltje geserveerd wordt. Wat een intensief proces, geen machines, alles met de hand. En aan het eind krijg ik ook de koffie nog mee.
Voor de community heb ik een training vloeibare zeep maken georganiseerd. Jeremiah heeft een aantal rondjes door het dorp gelopen om aan te kondigen dat er zondagmiddag om 14 uur een training georganiseerd zal worden onder de grote mangoboom. Iedereen is welkom. De training is een succes, totaal wordt er in 3 groepen 120 liter vloeibare zeep gemaakt. Iedereen komt met een flesje of jerrycan aanlopen om ook wat mee naar huis te nemen. De gedachte achter het geven van deze training was om er een vervolg aan te geven door te proberen een aantal vrouwen bij elkaar te krijgen om, deze onder leiding van Kate, te leren zelf vloeibare zeep te maken, om dit vervolgens proberen te verkopen en zo een klein handeltje op te zetten. Het principe van microkrediet.
Natuurlijk moest er een Goodbye party komen voor de kinderen van de Golden Hill Academy.
Ik ken ze inmiddels allemaal en zij mij ook. Iedere dag word ik weer opnieuw begroet met een lach, een handje en een "Good morning , how are you, I am fine ".
Dit wordt een feestje op z'n 'mzungu's '! Niet in de rij staan, geen sprekers, geen lange toespraken, maar snoep, koekjes, pancakes, frisdrank, ballonen. Met dank aan de zonnepanelen van Willem en Ernie, die het geweldig doen, hebben we nu elektriciteit in de school om de geluidsboxen van de buurjongen aan te sluiten. Tijd voor muziek, zingen en dansen!
Ik vertrek dinsdag 30 juli richting Kampala om daar met UG-Motobike een 9-daagse offroad trip door het westen van Uganda te gaan maken. Dat is wel even héél wat anders.
Comments