Mijn vorige blog eindigde in Curio Bay, op het uiterste puntje van het Zuider Eiland op de laatste dag van 2023. Inmiddels is het half februari en komt er bijna een einde aan mijn verblijf in Nieuw Zeeland. Ik ben weer terug op het Noorder Eiland in Raumati Beach bij Home4All. Heerlijk om hier weer even te zijn, met zoveel fijne mensen en Jan en Marian als middelpunt van al het moois wat hier plaatsvindt.
Happy Days at Home4All
Het Zuider Eiland, niet verkeerd om 2024 hier te beginnen.
Een greep uit mijn belevenissen.
Portobello Road, een plaatsje midden in een prachtig natuurgebied ten westen van Dunedin, gelegen op de Otago Peninsula. Helemaal aan het eind van dit schiereiland woont een kolonie Royal Albatrossen. De enige kolonie die op het vaste land woont, alle andere Albatros koloniën zijn op afgelegen onbewoonde eilanden. Uiteraard is er een groot bezoekers centrum en kun je de albatrossen alleen zien als je met een tour mee gaat en die is voor de rest van de dag volgeboekt. Maar er draait een film over de Albatrossen, door Sir David Attenborough himself van commentaar voorzien. Altijd fijn om naar zijn stem te luisteren.
Vanaf de camping is het een half uurtje rijden naar Allans Beach, een lange smalle gravelweg slingerend langs de rand van de inlet. Het is laag water. Een zandpad door de duinen voert naar het strand. En ja hoor, hier en daar ligt een solo zeehond zijn slaapje te doen. Na wat klauteren verderop het strand op een rots is een hele familie te zien.
Lisa besloot op haar 33e dat ze een ander leven wilde dan de standaard versie relatie, kinderen, een huis, drukke baan. Ze besloot een ander leven te proberen, nam ontslag, zegde haar huur op en kocht een camper om in te gaan wonen en er mee door Nieuw Zeeland te trekken. Maanden werden jaren en uiteindelijk heeft ze bijna 5 jaar in haar camper gewoond. Ze heeft over deze periode een boek geschreven dat gaat over het leven in een camper maar óók en vooral hoe het is om voor een leven zonder relatie, kinderen, huis en drukke baan te kiezen. Ik heb het boek met plezier gelezen, herkenbaar omdat ik in een camper rondtrek, maar ook omdat ik ook geen kinderen wilde en ook niet precies in het plaatje wilde passen. Nog steeds niet eigenlijk. Ik wilde haar graag ontmoeten en dat is gelukt.
Wat een interessante vrouw, bijzonder leuk om met haar van gedachten te wisselen. Zij is ook nieuwsgierig hoe ik het leven zonder kinderen heb ervaren en hoe dat is nu ik ouder ben en sinds een aantal jaren ook geen relatie meer heb. We hebben genoeg gesprekstof. De volgende dag gaan we samen suppen op Lake Aviemore. Het wateroppervlak is als een spiegel. Fantastisch!
De Waitaki Valley bestaat uit hoge bergen zonder begroeiing, waar de Waitaki rivier doorheen stroomt. Het omliggende landschap is heel droog, het gras heeft alle tinten tussen geel en bruin. En het is heet. De zon heeft hier veel kracht en brandt op je huid.
Ik heb een camping uitgezocht aan het begin van Lake Benmore. Lake Benmore is het grootste kunstmatige meer van Nieuw-Zeeland. Gelegen op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland en onderdeel van de Waitaki rivier. Dit meer werd het in de jaren zestig gecreëerd door de bouw van de Benmore Dam. Deze streek is populair bij de lokale bevolking en er zijn veel campings hier met vaste staanplaatsen. Ook deze camping Sailor’s Cutting , een echte Kiwi camping, staat vol. Op een veldje is gelukkig nog wel een plekje voor mij.
In de avond komt een man vragen of ik een wijntje wil komen drinken. Het is Ken, een krasse ouwe knar van 74, die hier al 50 jaar op de camping staat. Ik krijg alle verhalen te horen over motoren, speedboten, waterskiën, jagen en alle stoere dingen die hij gedaan heeft. De fotoboeken komen op tafel, digitaal heeft hij niks mee. Hij vraagt of ik zin heb om morgen mee het water op te gaan met de speedboot. Uiteraard!
Ik rij verder richting Mount Cook. Op weg hier naar toe kom ik langs de Clay Cliffs.
De 4 km stoffige gravel weg loopt door een brede droge vallei met een brede droge bedding waar een klein riviertje doorheen kronkelt. In de verte doemen de Clay Cliffs op. Het is heet in de zon en de wind voelt alsof er een warme föhn in je gezicht blaast. Via een rotspad dat omhoog voert is het 20 minuten lopen naar de Clay Cliffs.
Mount Cook is de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, vernoemd naar de Engelse zeevaarder James Cook, die Nieuw-Zeeland voor Groot-Brittannië heeft ontdekt. Het is zonnig en helder dus ik kan de berg al van verre bewonderen. Het is een heel mooi gezicht, het turquoise water van Lake Pukaki, de brede vallei met de de bruingele bergen rondom en dan de witte besneeuwde top tegen een blauwe hemel. De weg voert tot aan de voet van Mount Cook, het begin van de Ocean Trail. Het is 12 uur en op de weg is het heel rustig, iedereen gaat natuurlijk vroeg op pad om te hiken. In mijn spiegel zie ik een motorrijder opdoemen, hier gaat mijn hart natuurlijk sneller van kloppen. Had ik maar even een motor. Ik maak snel een video.
Uiteindelijk ontkom je niet aan de drukte, alle parkeerplaatsen staan vol, inclusief de beide bermen van de toegangsweg. Aangezien ik toch niet ga lopen, althans geen lange stukken, keer ik weer om en rij ik een stuk terug tot aan een plekje waar je een mooi uitzicht hebt op de bergen.
De weg van Lake Pukaki naar Lake Tekapo voert door een uitgestrekte droge en leeg landschap. Het is voornamelijk vlak met op de verre achtergrond de hoge bergen. Geel is de overheersende kleur. Het is warm. De lucht zindert door de hitte. In de verte zie ik Lake Tekapo. Natuurlijk ga ik hier een duik nemen.
Ik heb wel weer zin in een Workaway en heb er één gevonden net buiten Timaru. Een groot oud landhuis met tuin. Dat wordt vast weer onkruid wieden. Maar Castle Claremont is niet zomaar een landhuis. Het ligt midden in de heuvels. Via een oprijlaan van een kilometer vol witte en paarse Agaphantus, gedeeltelijk door een bos kom ik uiteindelijk bij Castle Claremont aan. Het is 135 jaar oud. Het lijkt Down Town Abbey wel.
Rob, de eigenaar heeft het 15 jaar geleden gekocht en enorm hard gewerkt om alles weer in ere te herstellen. Wat een klus om dit in je eentje te onderhouden. Hij heeft regelmatig vrijwilligers via Workaway. We zijn hier nu met drieën, Tenny uit Taiwan en Rok uit Maleisië en later in de week komt Nike uit Duitsland er ook nog bij.
Het werk is heel gevarieerd, bomen snoeien, onkruid wieden, alle losse naadjes van de de witte hoezen van de stoelen voor een trouwerij naaien, ramen zemen, graskanten trimmen. Over twee maanden gaat er waarschijnlijk een tv serie opgenomen worden op Castle Claremont en Rob wil de hele inventaris vastleggen. Of ik dat misschien voor hem kan doen, Jazeker, leuk. Ik heb alle vertrekken uitgebreid kunnen bekijken en heb een mooi bestand voor hem gemaakt, inclusief foto’s, waarin alles beschreven staat.
Even binnen kijken in het kasteel? Klik HIER voor de video en het verhaal. Het staat trouwens ook te koop.....
Arthur’s Pass. Met 900 meter de hoogste pas over door de Southern Alps. Met veel Tawhai bossen (droge beuken) in het oosten en hellingen dichtbegroeid met regenwoud in het westen. Door het midden van dit nationale park loopt een historische snelweg. Allemachtig mooi om deze weg te rijden, wat een indrukwekkend woest landschap weer. Het laatste stuk vanaf het dorp Arthurs Pass gaat vrij steil en met vele bochten met een hellingspercentage van 16% naar beneden.
Via Lake Brunner en Reefton door naar Hanmer Springs, via de Lewis Pass, de meest noordelijke pas. Eerste gedeelte is een mooie slingerende weg door de bossen, omhoog en omlaag tussen de bergen door. Het blijft me verbazen dat er zo weinig verkeer is. Na enige tijd veranderd het landschap en worden de bergen hoger en kaler. De graslanden zien allemaal droog met hoog wuivend geel gras en uiteraard de schapen. De uitzichten zijn prachtig, enorme droge brede valleien met droge rivierbeddingen waar een smalle stroom ijsblauw water doorheen loopt.
Hanmer Springs staat bekend om zijn hot pools. Die moet je dan wel van tevoren boeken en met vele andere mensen delen. Ik heb een rondje door het plaatsje gereden, ben er geweest, en er snel weer uitgereden. Op een paar kilometer afstand is een freedom camping. Met aan de ene kant uitzicht op de bergen en aan de andere kant een kleine rivier. Ik maak een wandeling door de rivier en kom uit op een grotere rivier met heel snel stromend water. Hoog boven me is de brug te zien die over de kloof gaat.
Ik ben weer aan de oostkust op een kleine camping direct aan het strand in Gore Bay. Ik heb een prachtig uitzicht. Ik kan de volle maan vanuit mijn bed zien opkomen en vervolgens zie ik een paar uur later de zon opkomen in een wolkeloze lucht boven een kalme oceaan.
Ik mag mee eten met Gijs en Sylvia en hun twee jonge kinderen. Zij reizen met hun caravan 3 maanden door Nieuw Zeeland. Twentse gastvrijheid down under..... Bier, gehaktballen, aardappelen, bloemkool en broccoli. Top!
Zeehonden spotten op de Peninsula van Kaikoura. Een eenvoudige camping, eigenlijk is het alleen een groot weiland, met verder niks, maar wel prachtig uitzicht over de oceaan. Vanaf de camping is het 2,5 kilometer lopen naar de zeehonden kolonie. Hier ook groot verschil in getijden. Bij laag tij valt een heel stuk land droog. Het is geen zand, maar steen in allerlei mooie vormen uitgesleten door het water. Mooi om over heen te lopen. Het is heet, geen wolkje te bekennen en de zon staat loodrecht boven me. Na een uurtje lopen is de familie van dichtbij te bewonderen.
Kekerengu, nog zo'n pareltje aan de oceaan. Waanzinnig mooie zonsondergang, de hemel kleurt alle kleuren van oranje tot rood. Als ik dit zie word ik helemaal stil van binnen en verwonder ik mij over de absolute schoonheid die de natuur in zich heeft. Ook al heb je als mens vaak de behoefte dit soort momenten te delen met iemand, heb ik hier geleerd dat ik ook in mijn eentje tot in mijn diepste binnenste hiervan kan genieten.
Ik beland in één van de top wijngebieden van Nieuw Zeeland, in Canterburry. Het landschap is ook hier geel, gele bergen, geel gras, het lijkt wel een woestijn. Maar overal waar je kijkt zijn wijngaarden, de intens groene druivenstruiken zorgen voor een mooi contrast. Allen keurig gerangschikt in rechte rijen. In het plaatsje Seddon zie ik een bordje Seaview Road, dat moet naar de zee leiden. De weg heb ik voor mij alleen en voert ongeveer 4 kilometer tussen alle wijngaarden door en eindigt uiteindelijk boven aan een klif met uitzicht op de zee. De geur van sparren vermengd met zeer luidruchtige krekels doen me aan Frankrijk denken. De zon is heet maar de lucht is koel door een zacht briesje.
Ik ga terug naar de Marlborough Sounds. Begin november ben ik er ook geweest, ik vond het zo mooi dat ik er nog een keer heen rij. Naar Elaine Bay, prachtig gelegen aan een inham van de Sounds, met een mooie pier het water in en de grote Stingrays die bij laagtij over de bodem zweven.
Rechts aan de oever is een kleine haven waar ik ga kijken. In een oud gebouwtje worden hier de touwen gemaakt voor de mossel farms. Dit is het centrum van de groenlip mossel. Bekend om zijn positieve invloed op onder andere artrose. In Nederland verkrijgbaar als capsules. Ik ken ze vanuit mijn werk als reuma verpleegkundige. Het blijkt dat het overgrote deel van deze mosselen naar farmaceutische bedrijven gaat. De man vertelt dat ik moet terugkomen als de boot binnenkomt, dan krijg ik van 'de jongens’ wel een zak mosselen. Dus als ik om zes uur de boot zie binnenkomen spring ik weer op mijn vouwfiets en ik krijg inderdaad een enorme zak mosselen mee, verser kan niet. Veel te veel natuurlijk. Ik deel de mosselen met de andere mensen die op de camping staan. En Scott, een motorrijder uit Auckland, die een rondje Zuider Eiland op de motor met tent achterop maakt, eet graag met mij mee.
Op 5 februari verlaat ik het prachtige Zuider Eiland om met de ferry weer over te steken naar het Noorder Eiland. Jeanette en Pippi Longstocking is ook in de buurt met haar camper en we spreken af op Otaki Beach, daar waar we elkaar voor het eerst zijn tegen gekomen. Wie weet of onze wegen elkaar ooit nog een keer zullen kruisen.
Zes maanden zijn voorbij, wat een fantastisch land en wat een mooie ervaringen neem ik mee. Nieuw Zeeland heeft een plekje in mijn hart veroverd.
Op naar het volgende avontuur! Op 23 februari vlieg ik naar Brisbane om met een camper de oostkust van Australië te gaan ontdekken.
Lees verder in mijn volgende blog : No worries mate
Deel 2 South Island Impressie
Westport - Hokitika - Haast - Queenstown - Te Anau- Milford Sound - Manapouri - Riverton - Bluff - Curio Bay - Otago Peninsula - Oamaru - Mount Cook - Lake Tekapo - Fairlie - Timaru - Arthurs Pass - Lewis Pass - Gore Bay - Kaikoura - Kekerengu - Elaine Bay - Momorangi Bay -Picton