Waar de tijd de eerste periode heel lang voelt omdat alles nieuw is en al je energie en aandacht vraagt, begint de tijd nu weer korter te voelen. Het gaat zo snel, ik ben al weer 7,5 maand op Sint Maarten. Het is fijn om hier te zijn.
Echt onderdeel uitmaken van het lokale leven uitmaken is wel lastig. Buiten het werk ga ik vrijwel alleen om met andere Nederlanders die hier wonen en werken. Integreren is best moeilijk en gaat zeker niet lukken in een paar maanden. En dat snap ik ook heel goed, de meeste Nederlanders komen voor een bepaalde periode en gaan uiteindelijk altijd weer weg. Ik ook.....ik heb het fijn hier, het is een prachtige ervaring , maar ja......
Net als overal in de wereld zijn de verschillen tussen arm en rijk hier ook groot. Een klein deel heeft het meer dan goed, de rest moet keihard werken. Eerst werd 4 jaar geleden door orkaan Irma bijna het hele eiland verwoest en toen kwam de Corona in 2020. Het toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten. Direct of indirect verdient ongeveer 85 procent van de werkzame bevolking zijn inkomsten uit het toerisme. Er heerst hier veel armoede. Er zijn een aantal plekken op het eiland waar mensen leven in krotten en nauwelijks te eten hebben.
Op mijn werk hoor ik verhalen van cliënten en collega's over hun leven, hun achtergrond, onder welke omstandigheden zij zijn opgegroeid, wat zij zoal hebben meegemaakt. Het leven hier is echt niet makkelijk. Dit geld helaas voor zo veel plekken in de wereld. Ook in Uganda.
Vertaling van delen uit de briefwisseling die ik met Jeremiah heb:
"Hoewel er een campagne is om de mensen te laten vaccineren, is slechts 2% van alle Oegandezen volledig gevaccineerd. In Mutoto hebben we geen centrum of punt dat door de regering is aangewezen waar mensen zich vrijwillig kunnen laten vaccineren en er is weinig voorlichting in onze gemeenschap over de gevaren van de ziekte."
"Veel kinderen hebben het gevoel dat ze geen andere keuze hebben dan te werken om hun familie te helpen overleven. Het aantal ongewenste zwangerschappen onder schoolmeisjes is toegenomen en dit heeft gevolgen voor het volgen van onderwijs."
"Bij Mothers Heart Uganda Mutoto hebben de mensen ons project tot een centrum gemaakt om hulp te vragen voor voedsel en andere benodigdheden. Maar omdat wij ook minder financiële steun hebben om hen te helpen, moeten we altijd mensen teleurstellen."
"Ik zie steeds meer mensen afglijden naar armoede, waardoor de sociale ongelijkheid, verdeeldheid en conflicten in onze gemeenschap alleen maar toenemen."
"Het aantal ziektegevallen in mijn dorp is toegenomen, bijna elke dag ontvang ik twee of drie mensen die om medische hulp vragen, om hen naar het ziekenhuis te vervoeren met de auto van mijn broer. Ook komen er mensen vragen om financiële steun voor medicatie. Het is soms overweldigend."
"Vorige week op een regenachtige dag heb ik aangeboden om de vrouw van mijn buurman naar het ziekenhuis te brengen , maar de weg was onbegaanbaar en de auto kwam vast te zitten in de modder. Ze is onderweg bevallen met de hulp van een ouderling uit de gemeenschap. Het was zo triest, maar we danken God dat de baby en haar moeder het overleefd hebben en gezond zijn. Zulke scenario's doen zich steeds vaker voor."
"De scholen in Uganda zijn nu al 18 maanden dicht. De president heeft beloofd dat gaan de scholen in januari 2022 weer open gaan. Er zal veel nodig zijn om voedsel te kopen, schoolmateriaal zoals uniformen voor de kinderen, schriften en leerboeken, potloden, pennen, papier, krijt, gummen, puntenslijpers en andere basisdingen zoals gezichtsmaskers, maandverband voor meisjes, ontsmettingsmiddelen, temperatuurpistool, bezems etc. Voor al deze zaken is geld nodig. Na een sluiting van ongeveer twee jaar van scholen moet The Golden Hill Junior School weer van onderaf beginnen. "
Uiteraard blijf ik Mothers Heart Uganda altijd steunen maar dat kan ik niet alleen.
Kun je wat euro's missen de komende tijd? Dat zou zo fijn zijn.
NL73RABO0365661678 t.n.v. M.Poot.
HET EILANDLEVEN
Zo vanaf het strand van Pelican Bay de zee in al snorkelend naar het rif waar het druk is met allerlei soorten vissen in de mooiste kleuren. Waar ik een Stingray sierlijk over de bodem zie zweven of een schildpad op weg naar boven om adem te halen. Of ineens oog in oog met een hele grote Barracuda zwem. Waar kwam die ineens vandaan! Ik ben altijd op zoek naar de octopus. Eens in de zoveel tijd heb ik geluk en zie ik er één. Laatst heb ik wel 20 minuten boven een Caribische Reef Octopus gedobberd en in die tijd is hij, of was het een zij (?) wel acht keer van kleur veranderd.
Mijn wekelijkse duik in de oceaan met The Ocean Explorers.
Oog in oog met een aantal indrukwekkende onderwaterwereld bewoners.
Een bezoekje aan Parrot Ville samen met mijn leuke lieve collega Lakiesha.
Een prachtige volière vol met tropische vogels.
Je krijgt een bakje met zaden mee en dan komen ze een hapje bij je eten.
OPPAKKEN OF INPAKKEN?
Op Sint Maarten zijn heel veel supermarkten, van de luxe Carrefour en The Market Garden tot ontelbare kleine supermarktjes. Bij de grotere supermarkten kom je overal de inpakkers tegen. Zij stoppen je boodschappen nog altijd in de alom aanwezige zwarte plastic tasjes. Gelukkig komen er steeds meer mensen die hun eigen tassen meenemen. De inpakkers zijn allemaal mannen, van jong tot oud. Deze mannen worden niet betaald door de supermarkt. De bedoeling is dat je $1 geeft voor deze service. Nu zou je denken dat als je dit de hele dag doet, je wel heel gespecialiseerd bent in boodschappen zo strategisch mogelijk in de tas te doen. Nou ik heb dat nog niet mogen meemaken. Alles wordt willekeurig bij elkaar ingepakt. Misschien tijd voor een bijscholing?
Op een van de eerste dagen hier ging ik naar de supermarkt bij mij om de hoek. Ik kom met mijn karretje bij de kassa. Daar staat de sheriff. In uniform, compleet met ster en hoed. Tot mijn verbazing maakt de sheriff aanstalten om mijn boodschappen in te pakken. Hij heeft al een plastic tas in zijn handen, maar ik heb uiteraard mijn eigen tassen meegenomen. Die pakt hij vriendelijk aan en begint met inpakken, dat wil zeggen hij propt alles willekeurig in de tassen met het brood onderin en de avocado's klem tussen een pak melk en een fles water. Met als gevolg dat de ene tas niet te tillen is en in de andere tas de avocado al bijna klaar is om als Guacamole uitgeserveerd te worden. Ik ga er maar van uit dat een sheriff meer talent heeft voor oppakken dan inpakken.
Inmiddels ben ik er achter dat sheriff hier geen hoofd van de politie is. Sheriff hier staat voor Sheriff Security Force, een beveiligingsservice op Sint Maarten.
EEN BEETJE GELUK 🍀
Ik ga op bezoek bij Elle. Ik heb haar op het strand leren kennen. Zij verkoopt armbandjes en kettingen. Elle komt uit Taiwan. Zij heeft mij uitgenodigd om bij haar te komen lunchen. Ze woont in Sandy Ground in Marigot, op het franse gedeelte. In de buurt zie je nog heel veel schade van Irma. Elle woont in het Beach Plaza Hotel, dat voor een groot deel verwoest is. Het heeft een tijd leeggestaan en nu worden de kamers die nog intact zijn verhuurd. Een hotelkamer met een koelkast, bed en badkamer, dat is het.
Vergane glorie, je kunt zien dat het een een prachtige plek is met uitzicht op de oceaan aan de ene kant en op de lagoon met de jachthaven aan de andere kant. Overal zie je nog verwoesting. Als je op het balkon staat zie je een berg beschadigde boten die sinds de orkaan in september 2017 op de kant liggen.
In de kamer staat de lunch al klaar.Maar eerst moet er gebeden worden voor de Boeddha. Wierookstokjes worden aangestoken en kussentjes liggen op de grond om om te knielen. Elle gaat voor in gebed. Zij bidt ook voor mij. Hoe langer de as op het wierookstokje blijft staan voor het er af valt hoe beter Boeddha geluisterd heeft. Mijn askegeltje is lang, dus ik krijg voorspoed en geluk.
Elle is veganistisch, zij heeft een heerlijke plantaardige rol gemaakt met onder andere sla, waterkers, biet, mango, noten, zoete aardappel, wortel, gember. Het smaakt heerlijk en ziet er prachtig uit door de kleurcombinatie. Zij gelooft in de helende werking van plantaardig voedsel.
Maar ook in karma, kwade geesten die bezit van je nemen, reïncarnatie, Boeddha en nog veel meer. Ze laat haar gebedsboekjes zien, deze heten Tipitaka. De Tipitaka is de standaard verzameling geschriften van het Boeddhisme, deze bestaan voor het grootste gedeelte uit soetra’s, de uitspraken van de Boeddha. Elle heeft veel te vertellen, maar samenvattend gaat het over gezondheid van lichaam en geest. Tot slot doe ik een donatie voor de Boeddha. Zij stuurt deze donatie door naar Taiwan waar in de grote tempel voor mij gebeden zal worden. Hoe meer je doneert hoe langer het gebed, hoe meer voorspoed. 🍀
EMANCIPATION DAY
Op 11 juli was het Emancipation Day of Keti Koti, een jaarlijks nationale feestdag waarop wordt herdacht en gevierd dat Nederland de slavernij heeft afgeschaft in de toenmalige koloniën Suriname en het Nederlands Caribisch gebied. Keti Koti betekent "ketenen gebroken" in de Surinaamse taal Sranantongo. De nationale boom van SXM is de Flamboyant, die staan in juli overal op het eiland in volle oranje bloei. Ik ben er naar toe geweest en heb er een korte video van gemaakt.
STREET ART
Er is heel veel artistiek talent op het eiland aanwezig. Overal kom je prachtige muurschilderingen tegen. We love Sint Maarten.
CORONA
De vaccinatiegraad is nog steeds erg laag, er wordt door de overheid alles aangedaan om de mensen te overtuigen dat vaccineren veilig en noodzakelijk is om een einde te maken aan alle maatregelen.